insan, doğanın yere döktüğü birer kırıntı...

yaşadı, gün doğumundan geceye

yalvardı,

kirli bi ırmak olup,
engin bir denize varıncaya kadar.

Orada mıyım?

25 Ocak 2012 Çarşamba

Bölüm 7 : Adıyaman – Adapazarı

Adıyaman’da dönüş için karar verdikten sonra trene binmek için malatyaya döndüm. Malatya’dan güney ekspresine binerek 29 saat sonra Arifiyede indim. Gezim böylece istediğim rotayı tamamlayamasam da aklıma gelmeyen güzelliklerle bitti. Bu tren yolculuğunu anlatabileceğimi zannetmiyorum. Zaten “yol” benim için bir histir.

-Önceki yazılarda, çıktığım bu gezideki anılarımı aktardım. Umutsuzluk, yorgunluk, hayal kırıklığı, mutluluk, heyecan gibi küçük hisler dışında pek birşeyden bahsetmedim duygu konusunda. -

Bu hissi anlatacak bir lügata sahip değilim. Sadece tren yolculuğundaki fotoğrafları koyabilirim buraya. Gerisi laf-ü güzaf. VESSELAM !











Hiç yorum yok: